Ons emigratieverhaal – hoe een opmerking van onze kinderen ons leven veranderde

Sommige mensen worden geboren op de juiste plek. Die hebben een diepgeworteld thuisgevoel bij hun geboortegrond en blijven hun hele leven in dezelfde straat, met dezelfde bakker en dezelfde vrijdagavondborrel.Ik dus niet. Vanaf jongs af aan voelde ik dat mijn woonplaats niet mijn eindbestemming was. Ik droomde van landen waar de zon vaker schijnt dan de regen valt, waar het leven wat zachter klinkt – en waar je koffie drinkt op een terras zonder jas. Frankrijk stond hoog op die droomlijst. Spanje ook. En dus volgde ik mijn gevoel.

Emigreren naar Frankrijk – mijn eerste grote stap

Op mijn twintigste emigreerde ik voor het eerst. Naar Frankrijk. Voor de liefde. Of beter gezegd: voor het idee van de liefde. Ik dacht dat ik het allemaal had uitgevogeld. Een Frans vriendje, een mooie franse stad, wijnranken in de achtertuin van mijn schoonouders. Het leek een droom. Tot ik er middenin zat. Want emigreren is niet alleen koffers pakken – het is ook cultuurshock, eenzaamheid, bureaucratie en jezelf opnieuw leren kennen. En ik kwam er snel achter dat ik het beeld van in het buitenland wonen echt compleet geromantiseerd had.En die Franse mannen trouwens ook..

Na twee jaar kwam ik met piepende banden terug naar Nederland. De Franse liefde verhuisde nog even mee, maar zat negen maanden later weer in de trein naar Lyon. Case closed.

Terug naar Nederland – en verder met het leven

Al snel daarna ontmoette ik de liefde van mijn leven. En met hem bouwde ik het leven dat zóveel mensen nastreven: huisje, boompje, beestje. Kindjes. Werk. Stabiliteit.

In mijn podcast cursus ga ik hier dieper op in, want het is teveel om op te schrijven. Want ondanks dat wij als gezin helemaal gelukkig worden gebeurde er om ons heen ontzettend veel.

Dingen die ons leven jarenlang bepaalden en waar we uiteindelijk een keuze in moesten maken.

En die keuze werd reizen. Even afstand van wat er speelde. We maakten reizen naar Florida, de Caribbean, Zwitserland, Italië, Spanje, Zuid-Afrika & Frankrijk in een periode van anderhalf jaar.

We kregen rust in ons hoofd en genoten van de zon.

Het beslissende moment kwam... op Lanzarote

Wij hadden het natuurlijk weleens over hoe heerlijk het zou zijn om in het buitenland te wonen. Maar het was nooit een serieus gesprek, nooit echt een optie. Het was meer een verre droom.

Tijdens een vakantie op Lanzarote, met de kinderen op onze schouders, zeiden we het weer. “Zou het niet heerlijk zijn om in Spanje te wonen? Met de zee om de hoek, het zonnetje elke dag en een rustiger leven?”En toen kwam het moment dat alles veranderde. Onze kinderen – toen zes jaar oud – keken ons serieus aan en zeiden:“Waarom doen jullie dat dan niet?”Tja. Goede vraag. Waarom niet?

Emigreren naar Spanje – van droom naar daad

We werkten allebei remote, dus locatie-onafhankelijk werken was geen probleem. De kinderen waren jong. Ons huis in Nederland was verkoopklaar. En ineens was het niet langer een droom, maar een plan. Binnen een paar maanden namen we beslissingen waar we eerder nooit serieus over nagedacht hadden.We verkochten ons huis. Zochten een regio in Spanje die bij ons paste. En negen maanden later verhuisden we – met kinderen, huisdieren en een hoofd vol hoop – naar Catalonië, een niet-toeristisch gebied met rust, ruimte en bergen.

Wonen in Spanje – onze eerste jaren als emigranten

We vonden het perfecte huis. Tenminste, dat dachten we toen. Een mega groot huis, 20.000 m² grond, groot zwembad erbij – alles wat op ons wensenlijstje stond voor een leven in Spanje. De eerste jaren voelden als vakantie. Familie en vrienden kwamen op bezoek, de kinderen bloeiden op, en wij genoten van de zon, het buitenleven en de vrijheid. Wonen in Spanje met kinderen voelde als een luxe. Ze speelden buiten, leerden een nieuwe taal en genoten van de ruimte. Maar toen kwam Covid. En daarmee de klap.

Corona, financiële stress en opnieuw uitvinden

Mijn bedrijf – afhankelijk van internationale samenwerking – viel volledig stil. We leefden op ons spaargeld. En langzaam vloeide dat spaargeld weg. We zaten vast. In een ander land, zonder inkomsten. Maar wie ons kent, weet: we geven niet snel op. We keken opnieuw naar onze mogelijkheden. En toen het spaargeld echt op was, vonden we binnen een week een remote baan vanuit Spanje. Daarmee konden we weer ademhalen. En ik besloot: ik ga het nu écht anders doen.Ik gooide mijn bedrijf om, begon opnieuw, en bouwde iets wat wél past bij mij. Iets dat duurzaam voelt. Iets dat klopt.

Nieuwe inzichten: wat willen we écht?

Het leven in Spanje veranderde ons. En onze woonwensen ook. Want dat grote huis? Bleek vooral veel schoonmaakwerk. De grond? Een soort fulltime baan zonder salaris. En het zwembad, dat we eerst zo graag wilden, voelde op het laatst als een verplichting.Ook misten we de stad. Alles met de auto doen begon ons te tegen te staan. En het feit dat we elkaar in huis steeds minder tegenkwamen – ieder zijn eigen ruimte – voelde uiteindelijk ongezellig. Het huis wat we hadden, leken we eigenlijk vooral te hebben voor vrienden die vakantie vierden bij ons, want het was het perfecte vakantiehuis. Maar het pasten eigenlijk niet meer bij wat we zelf wilden en wat goed voor ons was.

Dus stelden we onszelf opnieuw de vraag:“Wat willen we écht van wonen in het buitenland?”

De mini-emigratie: van Catalonië naar de Costa Blanca

We begonnen opnieuw. Een tweede emigratie binnen Spanje. Dit keer naar een regio die we eigenlijk altijd hadden uitgesloten: de Costa Blanca. En guess what? We vonden precies wat we nodig hadden. Een kleiner huis, dichter bij alles, gezelliger, praktischer. En ja, we wonen hier nu alweer anderhalf jaar met plezier.

We weten nu: emigreren is niet één grote keuze, maar een aaneenschakeling van kleine beslissingen. En als je durft te luisteren naar wat je écht nodig hebt – dan blijft het kloppen. Zelfs als je nog een keer moet verhuizen.

Ons verhaal in het kort

Dit is natuurlijk niet het hele verhaal. Dan zou dit een driedelige boekenserie worden in plaats van een blog. Want wij maakten natuurlijk ook van alles mee tijdens onze emigratie. Kinderen die naar school gingen, een huis met issues, regeltjes, bureaucratie, het is zeker niet altijd een feestje!

Maar onze conclusie?

We hebben geen seconde spijt gehad van onze beslissing om te emigreren. Niet van de grote stap naar Spanje, en ook niet van de mini-emigratie daarna. We weten niet of dit voor altijd is. Maar we weten wél dat Nederland dat niet meer is.

Wil jij emigreren, maar weet je niet waar te beginnen? Of ben je benieuwd wat er écht komt kijken bij een leven in het buitenland? De twijfels, de valkuilen, de verrassingen en de dingen die je van tevoren níet bedenkt?

🎧 In onze podcastcursus 'Emigreren met Lef en Liefde' nemen we je stap voor stap mee in ons verhaal.

Inclusief praktische emigratietips, een e-guide en werkboek om je eigen stappen te zetten.

Schrijf je nu in op de wachtlijst om gebruiken te maken van de Early Bird korting.

Alleen voor de eerste 50 inschrijvingen!